Miet AIR - Mijn nieuwe residence in Beers, ik blijf het maar in Brabantse zoeken; mijn eerste residence 4 jaar geleden was bij ZIN in Vught, vorig jaar verbleef ik in Zundert in het Van Gogh gastatelier en dit maal in Beers. Zo verzot op Brabant ben ik dat ik maar blijf plakken... 2017 is een druk jaar geweest met vele tentoonstellingen en opdrachten. Dat heeft mooie momenten opgeleverd, maar heeft er toegeleid dat er weinig ruimte was voor het maakproces. 2018 staat in teken van het artistiek proces. Het is voor mij van wezenlijk belang om terug te gaan naar de basis van mijn kunstenaarschap, om te zien waar ik sta en nieuwe stappen te nemen in mijn werk. Het experiment aangaan. Momenteel verblijf ik een maand bij MIET AIR in Beers en ik april vertrek ik voor 3 weken naar La Palma. Deze werkperiodes zijn mede mogelijk gemaakt door het privaat kunstfonds AuntArt.
Daar zit ik dan in Beers, helemaal alleen op te platteland... het is even wennen. Mijn verblijf is onwijs fijn, een ruime bungalow met veel ramen. Het voelt al snel als mijn eigen stek. Dit heb ik nog niet eerder zo sterk ervaren dan bij MIET AIR. Er is geen deadline waar of wanneer het mogelijke nieuwe werk te zien zal zijn. Dat is fijn, geen prestatie druk. In ieder geval heb ik dat zo aan mezelf verteld maar nu ik eenmaal bij MIET AIR verblijf vind ik het verdraaid lastig om die vrijheid echt te aanvaarden. Ik voel een soort intense onzekerheid die met vlagen mijn gedachten volledig in zijn bedwang heeft. Kan ik het wel? Waar doe ik dit voor? En allerlei onzekere gedachten die er voor zorgen dat ik me heel klein voel. Gelukkig herken ik dit stemmetje en weet ik dat het bij het creatief maakproces hoort. Het kost me moeite me over te geven aan het onverwachte en het ongewisse van het nieuwe begin. Een nieuw begin vraagt om het loslaten van oude zekerheden, inzichten en meningen. Daar heb ik moed, inspiratie maar vooral veel geduld voor nodig. De ene dag kan ik er beter mee omgaan dan de andere.
Wandelen is voor mij echt het remedie tegen alles, het zorgt voor ruimte. En het laat de nare soms bedroefde gedachten verdwijnen. Het wandelen heeft bijna iets dwangmatigs. De eerste week van mijn verblijf maakte ik iedere dag zo'n 15 kilometer om een verbinding met de omgeving te krijgen. MIER AIR ligt midden tussen allerlei kleine dorpjes die loom tussen de weilanden liggen te snoezen. Het heeft een gemoedelijke sfeer, bij ieder gezicht dat ik tegenkom groeten we elkaar vriendelijk. Een boerke, bijvoorbeeld, dat een paar kilometer verderop woont stopt even met de auto om een praatje te maken. Hij is benieuwd waar ik foto's van maak en ik vertel hem dat ik bij MIET AIR verblijf. Hij maakt een opmerking met, 'ohja die plek van de kunst, dat hoort er ook bij he.' Ik moet lachen en we praten nog een beetje over de omgeving en koude maar mooie winterse weer.
